De toekomst van de openbare ruimte: ervaren, beleven, meemaken
‘Als ik dertig ben dan gaan we samen naar de maan, toch pap?’ ‘Ja gozer, dat gaan we doen.’ Met mijn zoontje van zeven heb ik de afspraak dat hij me meeneemt naar de maan als hij dertig is. Lijkt me een mooi vooruitzicht. In relatie daarmee denk ik regelmatig na over hoe de toekomst er uit ziet. Meer specifiek hoe de toekomst van de openbare ruimte er uit ziet. Terug naar aardse zaken dus.
In de westerse wereld vindt de jongere generatie het hebben van spullen, bezit, steeds minder van belang. Ze willen vooral gebruik kunnen maken van dingen op het moment dat ze het nodig hebben en er verder geen last van hebben. Wat mij betreft sluit dit ook naadloos aan op de belevingseconomie. Daarin gaat het niet om bezit, maar om ervaren. Gekoppeld aan het moment dat jij dat wil, snel en zonder daar al te veel moeite voor te hoeven doen. De aandacht verschuift dus van het hebben van spullen naar het gebruik en de ervaring van dingen. Beleving!
Beleving als onderhoudsniveau?
Als ik dit projecteer op het beheer van de openbare ruimte, dan gaan we met een andere bril naar het beheer en de noodzaak ervan kijken. Neem bijvoorbeeld de technische staat, en daaraan gekoppeld veiligheid, als ondergrens voor het beheer van de openbare ruimte. Koppel daar de randvoorwaarde aan dat er geen kapitaalvernietiging mag optreden. En zet dit in als het basisniveau waarop we alles beheren. Zou je dan het criterium beleving toe kunnen voegen om het surplus aan beschikbare middelen in te zetten? Oftewel: de inwoner laten bepalen wat hij in zijn buurt belangrijk vindt? Waar wij als gemeente nu gebieden en buurten aanwijzen en daar onderhoudsniveaus aan koppelen, zou je er op die manier dus veel meer maatwerk van kunnen maken.
De aandacht verschuift dus van het hebben van spullen naar het gebruik en de ervaring van dingen. Beleving!
Behoeften van de inwoner
Om te bepalen waar dan behoefte aan is in de buurt zijn er verschillende mogelijkheden. Een tweejaarlijks belevingsonderzoek zou een prima vertrekpunt zijn, net als meldingen openbare ruimte. Of gebiedsgericht werken, met aanspreekpunten in de wijk die direct kunnen reageren op de vraag uit de buurt, Nog mooier, en democratischer in te richten, zou zelfs een beheer-app zijn waarop de inwoner in zijn buurt kan aangeven wat hij belangrijk vindt. Op al deze manieren stuurt de inwoner direct het beheer aan en kan de manager naar huis.
Dit maatwerk en beheer vanuit beleving sluit naar mijn idee veel meer aan bij de huidige tijdsgeest in plaats van dat de overheid bepaalt op welke niveau we de openbare ruimte voor de inwoner beheren. Is er nog wel een beetje regie nodig!
Kan uw organisatie wel een (tijdelijke) regisseur gebruiken die raad weet met beleving en ervaring van de openbare ruimte? Neem dan contact op met Guido Termont, directeur Ruimte & Infra. Bel 33 32 19 61 of mail naar guidotermont@jsconsultancy.nl.